Als de nacht valt....                                                                           
Als de nacht valt in je leven
En je voelt je kil en koud,
Zou er iemand om je geven,
Is er één die van je houdt?
En je weet niet waar je heen moet,
Met je zorgen en je pijn
Weet niets beters te verzinnen,
Dan hier maar alleen te zijn…

En je zou wel willen schreeuwen,
Mensen help, ik red het niet,
Maar het duurt zo lijkt het eeuwen,
Voordat iemand jouw nood ziet…
En je weet niet waar je heen moet,
Met je zorgen en je pijn,
Weet niets beters te verzinnen,
Dan hier maar alleen te zijn…

Ben je helemaal vergeten,
Wat je vroeger hebt gehoord,
Eens heb jij toch ook geluisterd,
Naar de lofzang en Gods Woord?
Toen je jong en onbezonnen,
Dacht je eigen weg te gaan,
Is Hij aan je blijven denken,
Is Hij naast je blijven staan!

't Is de Heer, van dood en leven,
die je moeilijkheden ziet,
Hij heeft alles eens gegeven,
Staat je bij, ook in 't verdriet!
Ja, op Hem kun je vertrouwen,
Hij blijft altijd jou nabij,
't is de Rots om op te bouwen,
Hij wijkt nimmer van je zij!

 

 

Afscheid van een droom

 

Ik wil niet meer huilen
ik ben het huilen moe
maar van binnen schreeuw ik
tot het laatste toe

Ik zal afscheid moeten nemen
afscheid van wat nooit was
alleen de wens zal achterblijven
de hoop vervlogen, de toekomst belast.

Ik zal moeten accepteren
wat ik eigenlijk al wist
maar keer op keer werd hoop geboren
‘t is afgelopen, de laatste kans gemist

Oh God, leer mij toch te dragen
de pijn en het verdriet
Ik wil Uw weg gaan, ja vertrouwend
maar ik faal steeds, ik kan het niet

Geef mij toch de rust van binnen
Ik ben moe van 't strijden, Heer, 'k ben moe…
Leer me te zeggen dat het goed is
Troost me, leidt me, bij alles wat ik doe.

 

 

Naastenliefde
 

Het kost niet zoveel iemand een glimlach te schenken,
of je hand op te steken voor een vriendelijke groet.
Zoiets kan opeens de zon laten schijnen,
in het hart van de mens, die je zomaar ontmoet.
 

Het kost niet zoveel een hand uit te steken,
om een ander een beetje behulpzaam te zijn.
Een dankbare blik is vaak de beloning,
al was de moeite voor u maar klein.


Het kost niet zoveel om je hart te openen,
voor de mens om je heen in vreugd en verdriet.
Wees blij dat je zo wat kan doen voor een ander,
of is die ander je naaste soms niet?
 

Het kost maar heel weinig, je arm om een schouder,  
of alleen maar de zachte druk van een hand.
Het is vaak voor de ander of hij even
in een klein stukje paradijs belandt.
 

O, die vriendelijke glimlach, dat eventjes groeten,
die arm om een schouder, de hulp die je bood.
Het kost allemaal bij elkaar zo weinig,
maar in wezen is het ontzaglijk groot!
 

 

Woorden
 

Woorden zijn vaak kostbaar
Bedachtzaam uitgesproken
Het zijn vaak de woorden
Die op een antwoord hopen
 
Maar als wij niet luisteren
Die woorden steeds verachten
Hoe kunnen wij door een gesprek
Iemands pijn verzachten ?
 
Hoe kunnen wij verwachten
Dat een ander ons kan helpen
Als wij die anderen
Met woorden overstelpen
 
God gaf ons één mond
Hij gaf ons juist twee oren
Opdat wij minder zouden spreken
En beter zouden horen
 
Als jouw woorden zijn gesproken
Maar ook werkelijk gehoord
Dan geeft dat blijk van mede-leven
En dat kan je vertroosting geven
 
Misschien weet je nog niet
Hoe dat allemaal moet
Maar als God stem tot je spreekt
Begrijp je dat pas goed
 
Laat woorden niet verloren gaan
En maak ze niet kapot
Ik bid dat ze ons mogen brengen
Dichter bij de wil van God
 

 

De zee

 

Ik sta aan het strand

En zie de grote wijde zee
Wieg met de golven mee
Mijn voeten zakken in het zand.
 

Ik geniet van het golvenspel
Dat steeds weer anders wordt
Soms hoog en breed, soms kort
Soms langzaam, soms ook snel.
 

Het blijft mij maar boeien
En vraag me af hoe het kan
Ik krijg er nooit genoeg van
Het water blijft aldoor stoeien.
 

Prachtig deze grote blauwe zee
Uren kan ik er naar staren
In gedachten verzonken
In mijn hart een stille bee.
 

Stil word ik van de grootheid
Van al dat bruisende water
Van het bulderende geklater
En ik denk aan Gods Majesteit
 

God die dit alles gemaakt heeft
Zee, land, lucht en winden
In de natuur is ook Hij te vinden
God is het die ons dit alles geeft.

 

 

Troost

 

Stil maar Mijn kind - Ik weet van je verdriet,  
Huil nu maar uit, je hoeft niet flink te wezen.
Het zal wel duren, voor je wonden zijn genezen:
Ik weet het. Droeg Ik al de smart der wereld niet?

Stil maar Mijn kind - Ik weet wat je behoeft:
woorden van troost, doen om een uitleg vragen,
een arm die steunt en die je last helpt dragen,
een hart dat mee schreit om wat jou bedroeft.

Stil maar Mijn kind - de nacht gaat weer voorbij.
Ik strooi het licht uit, waar je voeten lopen,
Ik doe de dichte deur weer voor je open.
Ik ben er altijd, vertrouw maar op mij.
 

Stil maar Mijn kind - Ik geef je troost en moed.
meer dan een moeder aan haar kind kan geven,
Jouw naam staat in Mijn handpalmen geschreven:
Ik schreef de letters met Mijn eigen bloed...
 

 

Wederopstanding

 

God zal mij eenmaal wekken uit de dood;
en wat geen mensenoog ooit mocht aanschouwen,
geen oor mocht horen (zo onzegbaar groot
is ’t wonder dat Hij ons wil toevertrouwen)
dat heeft Hij voor Zijn kinderen bereidt,
en ik zal leven tot in eeuwigheid!

Zoals de tarwekorrel wordt gezaaid,
ontkiemt en groeit en wordt opnieuw geboren,
en als een rijpe aar wordt afgemaaid,
zo gaat mijn lichaam niet voorgoed verloren:
ik zal verheerlijkt opstaan in het licht
en eeuwig leven voor Gods aangezicht!
 

Er zijn veel dingen die ik niet versta:
de taal van vogels, vissen en van bloemen,
het einde van de weg waarop ik ga,
de nieuwe naam, waarmee God mij wil noemen,
maar dit weet ik met grote zekerheid:
wie God belijdt, leeft tot in eeuwigheid! 
 

 

Herinnering

 

Het blijft zo pijnlijk
zo tastbaar dichtbij
en elke nieuwe dag
voel ik u nog bij mij

Tijd die verstrijkt
en toch went het niet.
Ik moet nog zo leren,
leven met m`n verdriet.

Het voelt zo anders
zo onheilspellend kil.
Mijn leven verandert
zonder dat ik het wil.

Niets is terug te draaien.
Ik mis uw lach en uw traan,
ik ben nog steeds verbaasd
waarom het zo moest gaan.

Toch moet ik wel verder
alles gaat gewoon door.
Alsof u niet bestaan hebt
maar ik weet wel beter hoor.

M`n hart draagt u bij me.
Uw stem streelt mijn oor.
Uw beeld nog zo glashelder,
het is of ik u praten hoor.

U hebt steeds een ereplaats,
in mijn hart en in mijn hoofd.
Terwijl de tijd mij ongewild
van uw heldere beeld berooft.
 

Elke avond bekijk ik uw foto
en wens u goede nacht
bid dat het u goed mag gaan
en dat ik u elk moment verwacht!
 

 

Het onbekende jongetje                                 

Je was zo lief, zo heel spontaan
met blije ogen keek jij mij aan,
je sloeg je armen om mij heen
jouw leuke lach, voor mij alleen.
Toch had ik jou nog nooit gezien
en na vandaag, nooit meer misschien,
maar jij maakte iets los in mij
jouw warmte maakte mij zo blij.

Diep in gedachten ben ik gegaan
terug naar huis, bij jou vandaan,
ik heb jouw naam niet eens gehoord,
maar men noemt jou "geestelijk gestoord"
gehandicapt, dus "onvolmaakt?"
toch is er Één die over jou waakt.
Gods liefde was 't wat ik zag,
weerspiegeld in je ogen, in jouw gulle lach.

Telkens weer kwam je bij me staan
en jij, jij keek me werkelijk aan.
Hoe vaak gebeurt het dat we mensen ontmoeten,
ze geven je een hand, al starend op hun voeten
en of je nu blij bent, of vol van verdriet,
ze hebben geen interesse, ze merken het niet.
Ze hebben geen warmte om weg te geven
hun harten zijn koud, evenals hun leven.

Het is mijn verlangen te zijn zoals dat kind,
eenvoudig, spontaan en door God bemind.
Een liefde die straalt uit mijn ogen
en een hart vol vrede en mededogen.
Dat kind is in Gods ogen volmaakt,
gehandicapt ben je pas dan,
als Gods liefde je hart niet meer raakt.

 

 

           terug naar boven